Meneer Kievit bouwde Nederland vol met kassen

Trots laat Piet Kievit zijn appartement zien. ‘Mooi plekkie hè’, zegt hij als we bij hem op bezoek zijn. En dat is het inderdaad, zien we, terwijl meneer honderduit vertelt over zijn leven en werk. Met de fotoalbums op schoot praten we over zijn herinneringen.

“Ik zal een jaar of 15, 16 geweest zijn toen ik van school kwam. Mijn vader en oudere broer Jan werkten bij Hordijk. Dat was destijds een timmerbedrijf in Berkel dat kassen en stallen bouwde. ‘Ga maar eens vragen of er voor jou ook plek is’, zei mijn vader. En zo kwam ik dus ook in het bedrijf te werken.”

Jarenlang trok meneer Kievit met zijn broer en een collega door Nederland om kassen te bouwen. “Soms was mijn vader er ook bij. Dan gingen we met z’n vieren in een Volkswagenbusje op pad. Als de klus wat verder van huis was, bleven we de hele week weg. Dan zochten we een hotelletje in de buurt.” Meneer Kieviet vertelt hoe de kassenbouw in zijn werk ging. “Wij bouwden het geraamte van de kassen. Als we op een klus kwamen, was de fundering al gelegd. Zodra wij klaar waren met het timmerwerk, kwam een ander bedrijf de verwarming aanleggen. En tot slot werden de glazen ramen geïnstalleerd. Ja, we hebben bijna heel Nederland volgebouwd met kassen.”

Meneer Kieviet zorgde ervoor dat hij in de weekenden weer thuis was, in Bergschenhoek. “We maakten door de week lange dagen maar probeerden het zo uit te kienen dat we op vrijdag op tijd konden stoppen. Op zaterdag ging ik voetballen. Dat heb ik 20 jaar gedaan.” Meneer vertelt dat hij aan de wieg heeft gestaan van voetbalvereniging BVCB, de Bergschenhoekse Voetbal Club Bergschenhoek. “Ja, die heb ik helpen oprichten in 1947. Ik heb er ook jarenlang gevoetbald als laatste man. Dat was een mooie tijd.” Meneer is ook groot fan van Feijenoord. “Ik heb heel lang een seizoenskaart gehad. Op zondag ging ik eerst naar de kerk en ’s middags naar De Kuip. Daar heb ik mooie kampioenschappen meegemaakt. Toen ze vorig jaar kampioen werden, heb ik er ook echt van genoten.”

Tijdens ons gesprek pakt meneer Kievit de fotoalbums. Samen bekijken we zijn trouwfoto’s. Trots vertelt hij over zijn vrouw, inmiddels overleden., “Mooie vrouw hè? Haar eerste man is gesneuveld in Indonesië. Dit schilderij kocht ik voor haar als herinnering aan Indië.” Meneer Kievit wijst naar het schilderij dat boven de bank hangt. “Ik wilde het graag meenemen toen ik hier in Floriadehof kwam wonen.”

In het appartement van meneer Kievit staat nog een mooie herinnering aan zijn vrouw Corrie: een kast vol met beeldjes van Swarovski kristal. “Mijn vrouw verzamelde die beeldjes, deze kast stond in ons huis. Toen ik naar Floriadehof verhuisde, hebben mijn twee zwagers ervoor gezorgd dat de kast hier in mijn appartement kwam te staan. Als verrassing. Ik ben daar erg blij mee.”