Maar de feestdagen zijn ook een periode waarin mensen dieper hun eenzaamheid kunnen ervaren, omdat het gemis extra gevoeld wordt van dierbaren die men heeft verloren aan de dood of aan het leven. Regelmatig hoor ik bewoners verzuchten; ‘ik wilde dat de feestdagen voorbij waren’.
Misschien wordt het gevoel versterkt omdat het in de reclames er zo mooi uitziet. Families in prachtige kleding bij elkaar rond een rijk gedekte tafel, iedereen straalt! En als op kerstavond ‘All you need is love’ van Robert ten Brink klinkt met de woorden ‘want niemand mag met kerst alleen zijn’, wordt het nog meer benadrukt dat het om samen gaat.
Maar wat als dat samen zo anders is geworden? Hoe kunnen het dan toch goede feestdagen worden? Ik denk dat het ligt in het kleine goede van de aandacht die we elkaar mogen geven. Een hand op je schouder, een stem van iemand die je echt ziet en waardoor je verbondenheid ervaart. Of een kind dat zomaar voorbij komt, zoals ik vroeger door mijn moeder op weg werd gestuurd om zelfgebakken oliebollen te brengen bij mensen die alleen waren.
Het zit niet in het grote.
Het ligt in een kribbe; een klein kwetsbaar kind die ons leven draagt. Hij, Jezus kwam in deze wereld om de ongeziene mens uit te nodigen bij Hem aan tafel. Ik wens toe dat u zich komende feestdagen en in het nieuwe jaar gezien weet door de ander, door God.
Eén ster maakt de lucht minder dreigend
Eén kaars maakt de nacht minder zwart
Eén hand maakt de weg minder eenzaam
Eén stem maakt de dag minder stil
Eén vonk kan een begin van een nieuw vuur zijn
Eén noot het begin van een lied
Eén kind het begin van een toekomst
Jacqueline Roelofs-van der Linden
Janneke Bregman, geestelijk verzorger Tabitha